Ljudski otpad, vidljiv i nevidljiv, putuje kroz ogromne atmosferske slojeve i široke okeanske struje. Raširili su se daleko, sve do pupka okeana, do usamljenog atola dvije hiljade kilometara udaljenog od najbliže civilizacije. Akumuliraju se u tijelu odanog albatrosa, koji stotinama i stotinama kilometara dugih godina skuplja hranu za svoje mlade, i završavaju u stomaku mladog albatrosa.

Milioni i milioni godina letenja iznad nemirne površine mora, nebrojeni albatrosi, koji su se brinuli i trudili se da omoguće nastavak vrste, dolaze u dodir sa ljudskom genijalnošću, materijom starom manje od 100 godina – plastikom.

Hemikalije, plastika, živa bića i njihovi rođaci, obaveze, odnosi su kombinovani u složenoj mreži međusobnih uticaja.

Budućnost je predstava skrivena u ovoj složenoj mreži međusobnih uticaja.