Prema drami Andreja Tarkovskog

U produkciji Bülenta Özdila, projekat reinterpretira Tarkovskovo kulturno naslijeđe kroz spoj teatra, performansa i vizuelne umjetnosti, u saradnji sa Njemačkim državnim teatrom u Temišvaru.

Priča prati Alekseja, umirućeg čovjeka koji se prisjeća svog djetinjstva, mladosti, roditelja, prve ljubavi i turbulentnog braka sa Natalijom. Asocijativna naracija napušta linearno pripovijedanje i slobodno se kreće kroz različite vremenske periode. Jedna narativna linija fokusira se na Aleksejev odrasli život i njegovu majku Mariju, dok druga prikazuje njegovo djetinjstvo 1930-ih i Marijine životne teškoće.

Kombinujući lična sjećanja, kolektivnu historiju i snove, „Ogledalo“ odražava i savremene probleme – ruski identitet, cenzuru, slobodu govora i tenzije s Ukrajinom. Predstava se bavi temama identiteta, sjećanja i ljudske složenosti, uz korištenje vještačke inteligencije za prikaz idealiziranih i iskrivljenih sjećanja te proširenje vizuelnih i zvučnih dimenzija.