Promocija knjige

Knjiga ima dvije velike cjeline. Integralni tekst monodrame i tekstove umjetnika, prošlih i sadašnjih vremena, o fenomenu „Glumca…“. Tekst monodrame je podijeljen u dva dijela. Prvi dio sadrži Prolog i jedanaest scena, gdje Glumac, na početku, ironizira globalni odnos do umjetnosti i procesa stvaranja pozorišne predstave i kritikuje položaj Glumaca u vremenu i prostoru društva danas. Kroz bulevarsku priču o problemima sa scenografijom, jer ministarstvo kulture nije platilo kamion da se ta scenografija postavi za igranje predstave i tako realizuje gostovanje pozorišta, Glumac gradi svoju monodramu. Glumac „glumi“ da se zbog toga ne može odigrati predstava, iako je „Glumac“ čitavo vrijeme na sceni. Jer, bez scenografije, kaže Glumac, ja kao lik ne mogu glumiti svoje misli i osjećaje koje proizilaze iz dijaloga – sukoba sa scenografijom koje nema na sceni. Glumac onda „moli“ publiku da se predstava „ne otkaže“, da ne bi bila tradicija, nego će on, Glumac, njima, publici, sve „objasniti“ – glumiti, sve „to što nema“ iz scenografije, zbog koje „nema predstave“. Pa, kada „objasni“ – odglumi „sve to što nema“, a publika „vidi to što nema“, i na kraju glasa da „vidi to što nema“, onda Glumac tu predstavu „može i da počne“.

To je put do moguće totalne Glumačke „vladavine iluzije“. Kroz formu „cirkusa“,  klovna na sceni i  klovna partnera u publici,  gradi dijaloški dramski sukob, i nestaje klasični pozorišni oblik monodrame.  Sa elementima Comedije dell’arte  i sami gledaoci, sa Glumcem igraju – glume scene iz predstave „koje nema“, „stvaraju iluziju da postoji nešto što nema i „da vide to što nema“. Umjetnost, totalno pozorište, Glumac „vladar iluzije“. Jedino Glumac dokazuje postojanje pozorišta. Glumac u praznom prostoru.

Drugi dio teksta sadrži dvadeset i četiri scene, koje dramaturški povezane pričaju dramsku priču kako je „on” postao Glumac i kako je razumijevao pozorište kao oblik umjetnosti i komunikacije. Kako je postajao Glumac i kao čovjek i kao umjetnik i kao klovn i kako se mijenjao. Scene iz stvarnog glumačkog života, igranih monologa, rečenica i dijaloga iz predstava u kojima je glumio, vješto vladaju dramskim vremenom. Glumac stvara cikličnu priču o Glumačkoj i ljudskoj sudbini, i organizuje svoju moć iluzije iz vlastite pozicije. Glumac glumi o egzistencijalnoj biti glumačkog poziva i umjetnosti, te o Glumcu koji u svom svijetu, sam po sebi, koji nosi gorčinu svoje ogoljenosti pred svijetom publike. U stvari, Glumac se igra. Igra se sam na sceni.

Druga cjelina, u knjizi su filozofska razmišljanja, osjećaji, priče, analize, poezije, sjećanja i ljubav do fenomena „Glumca…“.