Fikreta (u srednjim četrdesetim) i Betina (u srednjim dvadesetim) žive od čišćenja tuđih kuća i stanova. U jednom od njih Betina na dnu ormara nalazi diktafon i kutiju sa starim audio kasetama. Na njima su zvučni zapisi, audio dnevnik koji je nepoznati Stanar vodio tokom rata. Ovi snimci tvore paralelnu narativnu nit komada, koja se odvija tokom jedne od najdužih opsada u historiji suvremenog ratovanja.

Mjesto radnje je mali stan u jednom od rubnih gradskih naselja. Jedna je od najtežih zima u historiji grada. Zgrada u kojoj se nalazi stan koji Fikreta i Betina čiste okružena je bijelim ništavilom. Dok se Fikreta nosi s ovim na svoj način, Betina postaje opsjednuta Stanarevim trakama. Dok vani bijesni mećava, stan postaje neka vrsta čistilišta za ove dvije žene, a Stanareva priča katalizator za njihove tajne i strahove. U finalu drame linija između stvarnog i imaginarnog, sadašnjosti i prošlosti, živih i mrtvih postaje sve više zamagljena.